Η πρώτη κατασκευή θερμοκηπίων ξεκίνησε μερικούς αιώνες πριν, και μέχρι και σήμερα χρησιμοποιούνται ευρέως για την επιτάχυνση του ρυθμού ανάπτυξης των φυτών καθόλη τη διάρκεια του χρόνου.

Στα θερμοκήπια πλέον είναι εφικτό να καλλιεργηθούν λαχανοκομικά, ανθοκομικά φυτά, σπορόφυτα, ή ακόμα να χρησιμοποιούνται σαν κήποι για καλλωπιστικά φυτά.

Οι τύποι θερμοκηπίου διαφέρουν Ανάλογα το είδος καλλιέργειας και τις κλιματικές αλλαγές που έχει ο κάθε τόπος.

Οι τύποι θερμοκηπίων μπορεί να είναι τοξωτό,γοτθικό, η αμφίρρικτο.

Το άνοιγμα της αψίδας κυμαίνεται από 5m έως 12m, ενώ η απόσταση από τόξο σε τόξο κυμαίνεται από 2m έως 5 m.

Τα τελευταία χρόνια ο εκσυγχρονισμός των θερμοκηπίων θέλει όλο και ψηλότερους ορθοστάτες που μπορεί να φτάσουν και τα 7m ώστε να εξασφαλιστεί ιδανικό περιβάλλον.

Στην χώρα μας η πλειοψηφία των θερμοκηπίων είναι τοξοτου η γοτθικου τύπου, καθώς έχουν μεγαλύτερη ανθεκτικότητα στους ανέμους και καλή εφαρμογή των υλικών κάλυψης.

Τα υλικά που χρησιμοποιούνται για την κατασκευή του σκελετού είναι ξύλο οι γαλβανισμένοι σωλήνες.

Τα υλικά της κάλυψης των θερμοκηπίων είναι το σκληρό πλαστικό, φιλμ πολυαιθυλένιου, και το γυαλί.

Τα περισσότερα θερμοκήπια στην Ελλάδα χρησιμοποιούν σκληρό πλαστικό και νάιλον καθώς παρέχουν μεγαλύτερη διάχυση του φωτός στο χώρο του θερμοκηπίου, και μικρότερη συγκέντρωση υδρατμών.

Πολύ σημαντικό παράγοντα στα θερμοκήπια έχει ο αερισμός.

Ο αερισμός επιτυγχάνεται με παράθυρα στην οροφή και τις πλαϊνές πλευρές ώστε να εξασφαλίζεται ο ελάχιστος εξαερισμός και η ανακύκλωση του όγκου του αέρα στο εσωτερικό του θερμοκηπίου.